Mensen moesten of wilden elders hun leven uitbouwen. De overheden in België en in Europa wilden deze migratiestromen beheersen. Maar mensen laten zich niet zomaar in een keurslijf dwingen en vele overheden zagen zich genoodzaakt hun ambities bij te stellen.

De lezing staat vooral stil bij de redenen waarom de overheden een grotere tolerantie ontwikkelden voor ongenode immigratie. Het beheersen van migratie werd tot het beheer van migratie.

De meest in het oog springende concessie was aan asielzoekers die  ongenodigd in het land aankwamen en waarvoor de overheid tijdens een onderzoek van hun vluchtmotieven het vergrijp van illegale immigratie verschoonde. Werden ze (h)erkend als vluchtelingen dan werden ze welkome inwijkelingen.

Deze tegemoetkoming aan ongenode immigranten roept nieuwe vragen op: Konden (en kunnen) grenswachters en asielinstantie, maar ook de politiek verantwoordelijken steeds aan de verleiding weerstaan om hun ogen te sluiten voor de motivatie van migratie?  Immers een blind grens- en uitzettingsbeleid is éénvoudiger uit te voeren en te verkopen dan een immigratiebeleid met faciliteiten voor vluchtelingen. Werden (of worden) vluchtelingen steeds (h)erkend?

Frank Caestecker

is doctor in de geschiedenis en als hoofddocent verbonden aan de vakgroep algemene economie aan de UGent. Hij studeerde geschiedenis aan de Universiteit Gent. Nadien werkte hij als (post-)doctoraal onderzoeker aan de universiteit Brussel (VUB), Warsaw, Osnabrück en Madison (Wisconsin-USA).

Hij heeft ook ervaring op het werkveld van immigratie daar hij werkte voor Vlaamse NGO’s en als eligibility officer voor UNHCR en de Belgische asielinstantie.