In elke Belgische stad zie je daklozen. Maar eigenlijk weten we niets over hen. Wie zijn ze, hoe zijn ze op straat beland en wat doen ze om te overleven? Op zoek naar antwoorden op die vragen besloot televisiemaker Wannes Deleu (VRT) een maand lang op straat te leven tijdens hartje winter, met zijn camera in de hand. “Het was de hel.”

De lezing “Op Straat” brengt de armoede- en daklozenproblematiek in Vlaanderen in beeld. Wannes geeft een ongeziene blik in de wereld en het leven van dakloze mensen.

Wannes kwam terecht op een plek die honderden mensen hun ‘thuis’ noemen: de ijskoude Antwerpse straatstenen. Heel veel dingen die heel normaal zijn, waren dat plots niet meer. Het voorzien in basisbehoeften bleek problematisch. Eten, slapen, warmte, hygiëne, niets is nog vanzelfsprekend. “Ik wou het zo waarheidsgetrouw mogelijk doen. Wie dakloos wordt, heeft ook niet op voorhand gegoogeld waar er nachtopvang is of waar je terecht kunt voor voedselbedelingen.”

Voor Deleu bleek niet het fysieke aspect de grootste uitdaging. “De schaamte wanneer je zit te bedelen, het feit dat je voor zowat alles aangewezen bent op anderen en de verveling die ervoor zorgt dat elke dag een eeuwigheid duurt. Het is echt een onmenselijk bestaan.”

Met zijn VRT-reeks ‘Op Straat’ hoopt Deleu vooral ogen te openen. “Je zult als dakloze in Antwerpen niet omkomen van de honger. Het zit hem eerder in kleine dingen. Het gebrek aan plekken om je te wassen bijvoorbeeld. En waarom zijn er zo weinig openbare toiletten waar je gratis terecht kunt?”
Maar bovenal is Wannes zijn kijk op daklozen veranderd. “Het speelt zich zo dichtbij af, letterlijk in mijn voortuin en ik wist er niets van, en ik denk met mij veel mensen.”