Een groot gedeelte daarvan was hij actief in het culturele-, televisie- en showbizzwereldje.

In deze muzikale lezing vertelt hij honderduit aan de hand van voorbeelden hoe de verslaggeving in al die tijd is geëvolueerd, zowel inhoudelijk als naar vorm. Dertig jaar geleden was er immers nog geen sprake van een computer of internet. De journalisten van toen moesten zich behelpen met mechanische schrijfmachines. Daarna volgden in snel tempo de telex, het faxapparaat en langzaam maar zeker de eerste vormen van tekstverwerker. Internet kwam nog veel later op de proppen.

In die tijd had iedereen met naam en faam de krant nodig, gewoon omdat er niets anders was. Sommigen smeekten bijna op hun knieën: “Ik heb een geweldig verhaal. Ik wil in de Gazet.”

Herman Van Doninck heeft een massa bekende mensen uit binnen- en buitenland geïnterviewd, waarbij ieder er op uit was om in de krant te verschijnen. De journalist heeft de gouden tijden meegemaakt, want ondertussen zorgen de artiesten of televisiepersoonlijkheden voor hun eigen promotie via sociale media en digitale platformen. De geschreven media zijn veel minder belangrijk geworden. Bovendien heeft een journalist vandaag de dag niet meer de tijd om diep te graven of om een vertrouwensband op te bouwen met bekende mensen. Hijf of zij moet met minstens tien verschillende dingen per dag bezig zijn.

Herman heeft het over zijn persoonlijke ervaringen met bekende mensen en toestanden en over hoe snel je toch op zere teentjes trapt.

De verhalen worden opgevrolijkt door toepasselijke liedjes, die gebracht worden door zangeres Martine Dams. Martine zingt bij verschillende bands en heeft een eigen luisterliedprogramma.