Al jaren komen er vrijwel dagelijks nieuwe berichten over de groeiende Chinese aanwezigheid, op alle continenten. Overnames van noodlijdende bedrijven, investeringen in infrastructuurwerken, inplanting van Chinese vestigingen.

China is niet meer louter de fabriek van de wereld. Eigen research en ontwikkeling floreren. Merken als Huawei (smartphone) of DJI (drones) worden ook bij ons stilaan gemeengoed. Terwijl de Verenigde Staten hun engagementen in de strijd tegen klimaatverandering onder Trump loslieten, namen de Chinezen – met hun vervuilde steden – steeds meer het voortouw als het gaat om de productie van schone energie.

China drukt zijn stempel op de wereldeconomie. En met die economische invloed wil het ook op cultureel en politiek vlak sporen nalaten. In Azië worden de geopolitieke ambities van China duidelijk. Het land wil af van de grote Amerikaanse invloed op het continent, en zijn eigen – ook militaire – positie versterken.

Van democratisering is intussen geen sprake, integendeel, de almacht van de communistische partij is onder Xi Jinping alleen maar sterker geworden. De bevolking wordt op velerlei vlakken gecontroleerd, de pers en de sociale media gecensureerd. In de provincie Xinjiang werden honderdduizenden Oeigoeren vastgezet in kampen. In Hongkong voert de bevolking een hardnekkige strijd voor het behoud van haar vrijheden, Peking antwoordde met een Nationale Veiligheidswet, die dezelfde vrijheden grotendeels beknot. Moeten we bang zijn, reageren of de nieuwe realiteit aanvaarden?

Meer over Stefan Blommaert

(1958) werkt sinds 1984 als journalist op de nieuwsdienst van de VRT (toen nog BRT). Door zijn belangstelling voor Oost-Europa en de Balkan was hij getuige van de ingrijpende omwentelingen en schrijnende conflicten die daar in de jaren tachtig en negentig plaatsvonden. Na de eeuwwisseling verlegde Stefan Blommaert zijn focus naar Azië. Hij was VRT-correspondent in China van 2012 tot 2014, en is de regio sindsdien van nabij blijven volgen. Hij schreef onlangs het boek De eeuw van Xi.