De Gestelen is dan ook een buitenbeentje in de projectgebieden van Ons Buurtverhaal. In deze superdiverse wijk wilden de organisatoren vooral aandacht schenken aan bewoners van uiteenlopende achtergronden en de sociale cohesie tussen hen. Dat natuurlijk tegen de achtergrond van de buurtverhalen die ook hier leven.

“We zijn met dit traject gestart vanuit een nood die wij konden vaststellen”, vertelt Linda Gils van Kempens Karakter. “Er was nood aan mensen en buren om elkaar terug te leren kennen. Vereenzaming is alomtegenwoordig, veel mensen kennen hun buren niet meer en weten niet wie waar woont. Je buren leren kennen, of op een plek wonen waar voor elkaar gezorgd wordt, heeft een heel grote maatschappelijke waarde. Emotioneel, maar ook praktisch. Het is op zoveel vlakken interessant als je weet wie je buren zijn. Op straat komen, kennissen ontmoeten … het verhoogt het algemeen welzijn.”

Participatie en cocreatie

“En daarom zijn we met Kempens Karakter gestart met ‘Ons Buurtverhaal’”, vertelt Linda verder. “We werken dit project uit in twaalf gemeenten in totaal. De pilootprojecten zijn Herenthout, Vorselaar en dus ook Olen. ’t Is logisch dat wij met Avansa Kempen in zee zijn gegaan voor de uitwerking. Zij hebben veel ervaring in methodieken rond cocreatie en participatie en dat leek ons essentieel om het proces hier in Olen in goede banen geleiden. Het is ook goed gelopen! Na een trage start kunnen we nu wel echt spreken van een groot succes. Gaandeweg hebben we kunnen bewerkstelligen wat we voor ogen hadden. Het was vooral een zoektocht naar manieren om mensen erbij te betrekken, om hen naar buiten te lokken. Dat loopt op elke locatie anders, maar ik kan gerust zeggen dat we hier een heel fijn traject hebben gelopen.”

Dat weet ook Mieke Heymans van Avansa Kempen. Zij is één van de trekkers van het project in Olen. “Wij zijn al met andere projecten actief in Olen en waren meteen enthousiast om te ontdekken hoe wij hier co-creatief aan de slag konden gaan. Als eerste zijn we gaan aanbellen bij elke deur in de wijk De Gestelen om iedereen uit te nodigen voor een infoavond. Toen wij daar niet al te veel respons op kregen, zijn we opnieuw de boer op gegaan en hebben we een wandeling georganiseerd.

Via medewerkers van sociale huisvestingsmaatschappij De Woonbrug (nu LeefGoed) konden we meer mensen bereiken en er is een mooie groep komen wandelen. Buren brachten buren mee en zo vonden we uiteindelijk een twintigtal mensen die actief hun schouders mee hebben gezet onder dit project.”

Schot in de roos

Eén van die enthousiaste vrijwilligers is Guy Veris uit de Narcissenstraat. “Ik vind het een ferm initiatief. Een goeiedag zeggen als je op straat mensen tegen komt: daar houd ik van. En ook sociaal contact vind ik heel belangrijk. Zo zat ik vroeger in de jeugdclub en de sportclub. Ik woon hier al sinds 1994 en was meteen enthousiast toen de mensen van Avansa bij mij aan de deur kwamen. Tijdens de eerste bijeenkomst was ik niet vrij, maar op de winterwandeling was ik er wel bij. We stapten door de wijk en vertelden over wat er hier vroeger allemaal leefde: een koers, een voetbalploeg, …”

“Een idee van Guy was de fotozoektocht, de eerste echte buurtactiviteit. Meteen een schot in de roos”, weet Mieke. “Ja, dat was toch wel een succesje”, vindt ook Guy zelf. “Nadien zijn we ook oude volksspelen gaan spelen onder de naam Gestelgames. Altijd natuurlijk met een hapje of een drankje erbij. Voor dit afsluitmoment wilden we in eerste instantie een picknick organiseren, dat is uiteindelijk deze kleine dessertenkermis geworden.”

Taart en paardenmolen

“De taart is heel lekker”, knikt buurtbewoonster Alfonsine uit de Tulpenstraat enthousiast. “Ik vind het knap dat ze dit organiseren. Ik kom niet zo veel buiten en zie meestal enkel mijn naaste buren. Maar nu kregen we een kaartje voor deze dessertenkermis en ons kleinkind was heel enthousiast over de paardenmolen, dus hier zijn wij.” “Wij wonen hier al 55 jaar,” vult haar echtgenoot Frans aan. “Wij waren bij de eersten in deze wijk. Ik herinner mij nog goed hoe het vroeger was. Meestal nemen we geen deel aan dit soort initiatieven, maar vandaag maken we graag een uitzondering. Onze kleinzoon is super enthousiast!”

Net zo enthousiast is Ingrid. Oud-buurtbewoonster, maar nog altijd vaste bezoeker in deze wijk vanwege haar engagement bij de Welzijnsschakel. “Veel van onze mensen wonen hier. Armoede is niet enkel een financieel iets, ik ondervind geregeld ook sociale armoede. Oudere mensen komen soms in een isolement terecht. Ik lach graag en maak gemakkelijk sociaal contact. Omdat ik hier al wat mensen kende, heb ik geprobeerd om het enthousiasme voor ‘Mijn Buurtverhaal’ aan te wakkeren. En nu merk ik dat er hier toch wel wat gedreven mensen zijn die hier mee hun schouders willen onder zetten. Ik hoop dat ze het op gang gaan krijgen.”

Die hoop koestert ook Guy. “Ik was blij verrast dat ik zo veel positieve reacties kreeg van de buren uit heel de wijk. Ik hoop dat zij enthousiast zullen blijven over wat wij doen. We hebben nu natuurlijk geluk gehad dat we een budget kregen om zaken te organiseren. Dat zal in de toekomst niet meer zo zijn. Hopelijk blijven de mensen toch afkomen op wat we hier in de wijk organiseren. Als ik ergens aan meedoe, doe ik dat voor de volle 200 procent. Ik heb al wat wilde ideeën voor de toekomst. We zullen wel zien wat daar van komt. De plannen voor nieuwe Gestelgames zijn alvast heel concreet.”

Erfgoedinsteek

“We mogen de erfgoedinsteek niet uit het oog verliezen”, vult Linda nog aan. “Dit initiatief past daarin: mensen delen hun familierecept met de buren. Maar ook de oude volksspelen hadden een link met erfgoed. Heel concreet hebben we nagedacht over wat er hier leeft, en wat we daar vandaag mee kunnen doen. ’t Was op zich niet de bedoeling dat er een buurtcomité uit zou groeien, maar het is fantastisch dat dat nu aan het gebeuren is.”

Mieke rondt af. “Het is niet eenvoudig geweest om mensen van verschillende achtergrond te betrekken bij dit verhaal, maar mensen zoals Guy hebben daar hun schouders onder gezet. We zijn gelukkig dat we tot een verhaal gekomen zijn dat niet enkel interessant is, maar vooral voor iedereen plezant is.” “Bij Kempens Karakter is erfgoed onze kern,” zegt Linda nog. “Wij zijn bezig met zowel immaterieel als materieel erfgoed. Dit project past in dat eerste aspect, maar hier in Olen hebben we het net een beetje anders aangepakt. In andere gemeenten zijn we gericht op zoek gegaan naar verhalen die bij mensen leven. Hier gebeurt het andersom: na de dessertenkermis van vandaag, gaan we nog verder werken met de verhalen.”

Foto’s © Liesbet Sanders Photography