Witte wolkenformaties achtervolgen elkaar in een wedstrijd om het eerst. Zij doen de bladeren rondzwerven tot ze een rustige plaats vinden tussen het weelderige paddenstoelentapijt.

En ik?….ik word stil, fiets en wandel… verwonder me om al dat schoons. Zo eenvoudig en zo puur en tegelijkertijd zo onwezenlijk groots. Het spinrag raakt me ondertussen fluweelzacht aan wanneer ik schrijlings een pose neem om dit ultieme plaatje vast te leggen. Die juiste lichtinval op boom en struik getroffen als door een bliksemschicht. Het daagt me uit om snel te zijn want in één seconde is het weer voorbij en dat terwijl ik net vertraag…

Chõ en Wa

Het doet me denken aan Chõwa,  Japanse wijsheid voor een leven in balans.

‘Chõwa’ = de rust om te luisteren en te kijken wat nodig is’ zo vertelt Akemi Tanaka. Het is een actieve zoektocht naar de juiste balans. Ik ga voor de derde betekenis van het karakter ‘Chõ’,  namelijk zoals bij het stemmen van muziekinstrumenten, zelf een reeks aanpassingen doen om in harmonie te komen met wat ik zie, beleef en voel. Het tweede karakter ‘Wa’ gebruik ik als een werkwoord voor het in balans brengen van twee tegengestelden:  mijn snelle geest en mijn trage wandelpas.

‘Als je even stilstaat’, zegt ze ‘een stapje terugdoet, diep ademhaalt en wat stilte brengt in je leven, krijg je overzicht.’

En dat is wat ik voelde op die eenzame ochtendwandeling in het Wijnendalebos. ‘Rust is de olie die alles soepel laat lopen’ luidt het Japanse gezegde!