Hierdoor vielen er tal van stoorzenders zoals collega’s, bezoekers, irritante telefoonriedels, gezellige koffiecorners, rommel, printers en bovenal eindeloze vergaderingen over van alles en nog wat, weg. Ik kan mij inbeelden dat stilte in deze context heel wat verademing en rust bracht.

Maar stilte is voor mij niet enkel belangrijk in een werkcontext. Het is een manier van leven die in vele facetten van mijn eigen leven een belangrijke plaats inneemt. Stilte kan ik onder andere vinden in mijn materiële omgeving. Een rustige plek in de stad, een vergezicht, een plas water of de wolken, muziek. Stilte vind ik ook in mijn sociale omgeving. Een goed gesprek, samen wandelen of me gewoon goed voelen in aanwezigheid van mijn partner, vrienden of familie. Ten slotte kan ik stilte ook in mijn hoofd vinden door het thuis gezellig te maken, meditatie en focusoefening.

Door de beide lockdowns en andere maatregelen zijn plots tal van activiteiten niet meer mogelijk. Dit is merkbaar in mijn omgeving: plots hebben een heleboel mensen het bos en de wandelsport ontdekt. Fantastisch dat mensen deze geweldige ervaring ontdekken, maar vaak wens ik toch enkele momenten van eenzaamheid op mijn favoriete plekjes in de natuur. Dan voel ik me schuldig omdat ik vind dat de natuur er voor iedereen zou moeten zijn, maar tegelijk frustreert het me omdat ik met de neus op een Vlaams hiaat word gedrukt: bos, natuur en stilteplekjes zijn schaars goed en niet in verhouding met het aantal inwoners. Ik kwam tot het besef hoe hard mijn verlangen naar stilte en eenzaamheid was en is. Waar ik voor corona van de eenzaamheid kon genieten op stille plekjes in de natuur of op wandeltochten, is dit sinds corona voor een groot stuk weggevallen. Ik ging op zoek naar andere manieren om toch de stilte te ervaren in de natuur. Ik trek er voor dag en dauw op uit voor een wandeling en ik vond ook soelaas bij Etty Hillesum. In plaats van de natuur buiten zichzelf te zoeken, streeft Etty naar het meedragen van de natuur in zichzelf:

Men moet de natuur in zich meedragen, men kan haar beleven aan een bloem, aan een wolk, aan een gevoel in zijn eigen bloed. De mens moet het allemaal in zich verzamelen en in zich meedragen. Dat kan.Etty Hillesum, in Het Werk

De voorbije maanden zijn sociale contacten fel aan banden gelegd. Ik voel het gemis van een knuffel met mijn vake, mijn moeke, mijn (schoon)zus, mijn broer en mijn neefje en nichtjes. Het is zo raar om niet gewoon een bezoekje te brengen aan je familie of vrienden. Ik kwam tot het besef hoe kostbaar de tijd is die je kan doorbrengen met mensen die je graag hebt. Tegelijk ervaar ik meer diepgaande contacten en gesprekken, vrolijkheid tijdens het bekijken van gekke filmpjes en foto’s die gemaakt en gedeeld worden onder elkaar.

Het was en is een hele uitdaging om de stilte en rust in mijn hoofd te bewaren. Dagelijks nieuwe updates, corona gerelateerd of over wat er misloopt in de wereld, bieden weinig houvast. Ziekte en dood die steeds vaker dichterbij komen. Zoveel prikkels om te verwerken, het geeft me een opgejaagd gevoel. Ik voelde frustratie en verzet bij het afscheid nemen van het normale en de angst voor het onzekere. Het is niet evident voor mij om deze gevoelens toe te laten, te aanvaarden zonder me uit zelfbescherming af te sluiten voor mezelf en de buitenwereld. Ik merk hoe hard ik me kan optrekken aan kleine dagelijkse rituelen zoals onder andere een ochtendwandeling, het bijhouden van een (dankbaarheids)dagboek, yoga, joggen, meditatie en gebeden. En ook praten over de ervaren angst helpt me om deze een plaats te geven.

In deze tijden zijn we met zijn allen op zoek naar houvast en zekerheden terwijl we vooral de onzekerheden moeten aanvaardenSophie Wilmès

Concluderend kan ik stellen dat 2020 een jaar was van het zoeken naar een nieuwe balans: voor mezelf, mijn nabije omgeving, onze samenleving en de hele wereld. Ik hoop dat dit zorgt voor een bewustwording en ommekeer, naar meer respect voor het leven, de natuur en onze aarde. Naar het kunnen zien van wat je hebt in plaats van wat je niet hebt. En naar dankbaarheid voor de schoonheid en de liefde die we mogen ervaren.

Sandy is een 33-jarige deelnemer van het Stilteplatform,
bijna afgestudeerd als gezondheidspsycholoog.