Samen
naar beter
Het Kempisch landschap laat tijd en ruimte oplossen wanneer ik er traag geluidloos doorheen fiets. Een speels windje beroert zwierige berkentakken die ik hoor fluisteren.
Ondertussen hangt de zon haar kroonjuwelen aan natte varens en populieren. Geluid lijkt wel te verdampen in de onderste luchtlaag zodat de fluweelzachte wind langs me weg scheert in het niets. Deze stilte zeeft zelfs het zonlicht tot zachte honing.
Gek….want ervaringen en herinneringen vormen en kneden mijn kijk op de omgeving. Het voelt onwezenlijk…niet echt….maar eens te meer erg deugdzaam.
Hoe lang is het geleden dat ik deze tijd mezelf kon schenken?
De glijvlucht van vogels laat mijn bloed sneller stromen terwijl het zonlicht verder wandelt over bladeren. De laatste glanzende dauwdruppel spat uit elkaar op de tonen van het wiegende veen.
Onder epische wolkenluchten sluit ik tevreden mijn dag af met een vage potloodstreep als pad. Vragen wachten niet op antwoorden maar geven richting aan de zoektocht waar nooit een einde aan komt.
Deze stilte is niet in woorden te vertalen maar kan zo’n deugd doen aan mijn gemoedstoestand.
Bedankt COVID-19!
Dit kan ook interessant zijn:
Stilte & corona: Stilte in coronatijden
Als zenzitter is stilte een vertrouwde realiteit. “Samen op weg naar de stilte en ons ware zelf”, is de inleidende zin bij onze wekelijkse zenmeditatie. Tweemaal 25 minuten stil zitten, is het...
Stilte & corona: “Het is wat het is”, zegt de Liefde
Vanmorgen ben ik om 5:20u wakker. De zon komt op en ik wil naar buiten, in de stilte van de dageraad. Mist over de velden. Was het winter dan zagen mijn ogen...
Stilte & corona: Het schaarse goed
In De Tijd verscheen het opiniestuk van Jan Longeval Voortaan wat stiller, die stelt dat de mens door corona de stilte heeft herontdekt. Stilte heeft in dit geval betrekking op afzondering, doordat...