Waarom koos je voor een functie/mandaat in een lokaal bestuur?

Gezien mijn interesse in sportbeleving, cultuurparticipatie en literatuur sluit mijn huidige functie enorm aan bij mijn interesses. Om in deze, en uiteraard alle andere, takken van vrijetijdsbeleving mee te kunnen bouwen aan vrijetijdsbeleving en -participatie voor alle burgers en verenigingen is de functie van sectormanager vrije tijd een ideale functie.

Wat is tot nu toe jouw beste ervaring met bewonersparticipatie??

In Herentals bouwden we – met vallen en opstaan – aan een nieuw, actueel en breed participatiekader via adviesorganen. Het resultaat mag er zijn: met drie strategische ateliers voor vrije tijd, zorg en welzijn en stadsontwikkeling kunnen we nu timmeren aan een breed gedragen beleid. Door zowel burgers als verenigingen te betrekken bij het opzetten van participatietrajecten binnen het strategische atelier, kunnen trajecten op maat uitgebreide, gefundeerde en goed beargumenteerd adviezen opleveren. Ik geloof echt dat we hierbij aansluiten bij een hedendaags adviesklimaat.

Heb je een concrete tip om vanuit een lokaal bestuur meer/beter burgers te betrekken?

Een cliché, maar het is wel waar: outside the box denken. Door burgers direct te bevragen over thema’s die aansluiten bij hun interesses, belangen en toekomstvisie kan je – mits vertrouwen en een duidelijk mandaat aan deze burger – als lokaal bestuur bouwen op zeer waardevolle input. Dit lijkt niet erg outside the box, maar ik stel wel vast dat dit bijzonder weinig gebeurt of gebeurde, waardoor draagvlak, betrokkenheid en vaak ook geloofwaardigheid vaak zoek zijn. Door verder te kijken dan de klassieke trajecten, raden of belangengroepen kan je deze zaken echt op een hoger niveau brengen. Geen evidentie uiteraard, maar wel enorm de moeite waar voor prachtige resultaten en een brede dialoog.

Met aantrekkelijke ad-hoc-trajecten appeleer je op de inspraakzin van mensenNick Verhoeven

Welke grootste hinderpaal zie je in je werkomgeving om burgers te betrekken?

Vastgeroeste structurele processen, procedures, reglementen, denkpatronen verhinderen dat mensen die misschien wel iets te vertellen hebben, zich geroepen voelen om dit ook daadwerkelijk te gaan doen. Door aantrekkelijke en in de tijd beperkte ad-hoc-trajecten op te zetten, appeleer je op de inspraakzin van mensen die misschien al vaak zitten te wachten om mee te werken aan een betere stad en samenleving. Belangrijk echter is wel dat zowel administratie als bestuur geloven in en vertrouwen op de kracht hiervan en ook duidelijk iets doen met de uitkomsten. Dat is immers niet altijd het geval.

Wou je nog iets extra vertellen?

Eén ding misschien: durf! Durf verder te denken, durf buiten die platgetreden paden te stappen, durf mensen aan te spreken. Ik geloof oprecht dat een gezonde portie lef tot mooiere en betere participatieresultaten kan leiden.