Familie en vrienden en geïnteresseerde lokale dienstencentra kwamen opdagen voor het toonmoment vol verhalen van de deelnemers: over ouder worden, de cirkel van het leven, winst en verlies, dankbaarheid, plezier en goesting. Maar het traject van 12 sessies kende ook een hobbelige weg met twee lockdowns.

In die ‘tussentijd’  hielden de begeleiders Karen Fieuws (freelancer bij Avansa Kempen) en Ilse Stessens (centrumleider), de spirit erin met wandelingen, kaartjes en telefoontjes.  17 van de 19  deelnemers die gestart waren, haalden de eindmeet. Anderhalf jaar na de opstart kwamen de twee generaties voor het eerst samen. Het werd een langverwachte, leerrijke en verrassende ontmoeting.

Enkele quotes uit de gesprekken

• “Ik ben pas beginnen na te denken over oud worden, toen ik 80 werd.”
• “Ik zou nog wel graag een mobilhome kopen en wat rondreizen.” “Wat houdt je tegen?” “Euh, niks…” De volgende keer had hij een mobilhome gekocht!”
• “De digitalisering sluit ons uit: nergens staat nog gewoon een telefoonnummer bij! Ik voel me zo afgeschreven.”
• “Ik jog nog eens graag, maar hier durf ik dat niet meer, wel als ik in Antwerpen ben waar ze me niet kennen…”
• “We hebben veel kunnen lachen, om kleine dingen, om dingen die we herkenden bij elkaar. Kunnen lachen is zo belangrijk!”
• “Raad aan de zestigers: doe wat je graag doet, want het gaat rap!”

Het is nog niet gedaan

Ilse Stessens: “De zestigers gingen al maanden wandelen op de eerste dinsdag van de maand. Ze vertrokken dan van bij Sprankel!.  De 80-ers hebben nu gevraagd om dan ook samen te komen in het LDC.  Wie wil en kan, gaat mee wandelen.  Anderen komen gewoon iets drinken. De minder mobiele mensen halen we op met de bus.”

“Ik hoop bij ons nog zo’n diepgaandere activiteiten te kunnen inbouwen: waar we wat proces in kunnen maken, maar dan moet je echt apart kunnen zitten en een aantal keren samen komen…  Karen is daar een goede begeleider voor.”

Warme ontmoetingen

Karen: “Jongeren verbinden met zichzelf en met elkaar, is wat ik in mijn vorige loopbaan deed. Hoe mooi is het te merken dat werkvormen die ik met die groepen 17 en 18-jarigen gebruikte ook ingezet kunnen worden met 60’ers en met 80’ers. Elkaar écht beluisteren via verschillende methodieken, ruimte en tijd maken voor elkaar, stilvallen, lachen en plaats laten voor verdriet. Het kon allemaal.

Zien hoe vriendschappen groeien, hoe mensen openbloeien, hoe beslissingen genomen geworden vanuit de bijeenkomsten in Sprankel!

Ik ben heel dankbaar voor de warme ontmoetingen, de boeiende gesprekken, de inspirerende voorbeelden. Het project is afgerond maar we zullen elkaar weerzien!”

Foto’s

© Bart Van der Moeren